Φτερουγίσματα

Καθισμένος στου ονείρου την πλώρη
αγναντεύω του γιαλού τις πληγές
που σαν φάντασμα, σαν μάγισσας κόρη
συνθλίβεις των παιδιών τις καρδιές.

Μια παραίσθηση έχω απόψε
που γλυκά μου τρυπά το μυαλό
μες τη σκέψη μ’ αφήνεις και τρέχεις
και ψάχνω παντού να σε βρω.

Σαν την άνοιξη που ‘φυγε πάλι
τις μάντρες τ’ ανέμου πηδάς
μες του Άδη την άδεια την πόλη
σαν χάνεσαι φλόγες πετάς.