Εσένα

Περπατώ ξανά μονάχος
και χάνομαι στους δρόμους
που σε συναντούσα.
Δρόμους πια ανύπαρκτους,
αφού δίχως εσένα
μόνο σαν όνειρο τους βλέπω.

Πώς πέρασαν τα χρόνια
δεν μπορώ να φανταστώ.
Στης σκέψης σου τα λιμάνια
τα φεγγάρια αλλάζουν δίχως να καταλάβω.
Όπως όταν ήμασταν μαζί.

Οι άνθρωποι είναι τρελοί.
Μας σκότωσε το εγώ.
Εγώ δεν έχω πια σκοπό
τα βράδια να παλεύω.

Μετά από εσένα,
εσύ Μαριάνθη μου παντοτινή.
Γιατί πάντα αυτό που θέλω
είναι αυτό που θέλω από πάντα,
εσένα.